Kenangan mangrupikeun salah sahiji sifat anu ngabédakeun jalma tina sato. Urang ngawitan émut kajadian anu parantos kajantenan ka urang dimana ti umur tilu. Sawaréh tetep salilana, batur ogé dipohokeun. Aranjeunna nyarios yén anu goréng dileungitkeun langkung gancang sareng éta sigana saé, naha émut naon anu pikaresepeun. Megan saé pisan ka emut bumi. Anjeunna dilahirkeun sareng nyéép waktos budak leutik sareng budak ngora. Tapi teras anjeunna angkat ka kota anu sanés sareng kenanganna mimiti pudar. Pikeun neruskeun aranjeunna, anjeunna mutuskeun pikeun balik ka bumi sareng ngumbara di sekitar jalan-jalan anu teu wawuh dina nanaon sapertos Imah deui.
