Salaku hukuman, barudak sakapeung dikonci di kamar sahingga aranjeunna kakurangan kabebasan sareng mikirkeun kalakuanana. Pahlawan urang, rumaja, mangrupikeun kasalahan anu salah, sareng sepuhna ditutup anjeunna di jero imah supados anjeunna bakal nyandak pelajaran sareng henteu nyepak bola di pengadilan sareng babaturan. Atohna moal sapertos hoyong cicing di opat témbok. Anjeunna sadar yén anjeunna parantos kabodoan sareng tobat, tapi percanten yén hukumanana berkepanjangan. Nalika imah janten sepi, anjeunna mutuskeun dieunakeun. Tapi kumaha muka panto, sabab éta dikonci. Tapi henteu aya konci. Anjeun kedah nganggo pikiran analitis sareng naon anu aya dina Ruang Barudak.
